കാ൪മേഘങൾ….

വെളുത്ത പഞ്ഞിക്കെട്ടുകൾ പോലെ 

പാറി നടക്കുന്ന മേഘങളെ,നിങളെന്നെ 

അറിയില്ല…..

നിങൾ ആകാശത്തിനു പ്രിയപ്പെട്ടവർ…

വെളിച്ചം വിതറുന്ന മാലാഖമാർ…

നീഹാര ബിന്ദുവിൽ മഴവില്ലു തീർക്കുന്ന

ആദിത്യന്റെ പ്രിയ തോഴർ..

ഞാൻ കാർമേഘമാണ്…

ഇ൱റ൯ കാറ്റിന്റെ തലോടലേറ്റാൽ

മഴയായ് പെയ്യുന്ന ശ്യാമ മേഘം….

എന്നിലടിയുന്ന ചിന്തകൾ കനക്കുന്പോൾ

ഞാൻ കറുപ്പായ് മാറുന്നു….

അപ്പോൾ എന്റെ മിഴികളിൽ പടരുന്ന കണ്ണുനീർ 

മഴത്തുള്ളികളായി ഇറ്റു വീഴുന്നു… 

നൂലിഴ പോലെ പെയ്തു തോരുന്ന എന്റെ ദു:ഖങൾ 

എന്റേതു മാത്രം…

വെള്ള പുതച്ച മേഘങളെ,ഞാ൯ ഒറ്റപ്പെട്ടവൾ..

നിങളിലെ വെണ്മയിൽ കരിനിഴൽ പരത്തുന്നവൾ..

പകലിന്റെ നിറച്ചാർത്തിൽ ഇരുണിമ പരത്തി,

ശബ്ദഘോഷത്തോടെ പെയ്തുതോരുന്പോൾ,

ഭാരമില്ലാത്ത അപ്പൂപ്പൻ താടിയായി ഞാനും…